Ο Stephin Merritt γράφει άλλον ένα sui generis concept δίσκο, με το κάθε τραγούδι να λειτουργεί σαν ένα σκίτσο της στιγμής.

Στην έκτη της δουλειά, η Lady Gaga χρίζεται cyberpunk βασίλισσα, σε ένα overdose 90s και 00s χορευτικού Prozac, για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι -αλλά όχι απαραίτητα και να προσκυνάνε αμφότεροι. 

Τραγούδια, από και για την καραντίνα των clubbers, που περπατάνε στη λεπτή εκείνη γραμμή που χωρίζει την αυτόνομη pop σύνθεση από το εξαρτώμενο από την εικόνα διαφημιστικό προϊόν.

Οι πατρινές κιθάρες τραγουδάνε ακόμα.

Με τον δεύτερο δίσκο τους, οι Huntsmen μας υπενθυμίζουν ότι το metal κάνει σοβαρό παιχνίδι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και οι ίδιοι κερδίζουν θριαμβευτικά τον αγώνα.

Art pop για την ελίτ.

Ο Γιάννης Παπαϊωάννου περπατάει την Αθήνα αλλιώς, μέσα από έναν σπιτικό αστικό ηλεκτρονικό ήχο.

Η γνωστή συνταγή δεν πετυχαίνει πάντα.

H πέμπτη δουλειά του Mike Handreas είναι μια σειρά από επιτακτικά ερωτικά καλέσματα και συγχρόνως, μια μεγαλόπρεπη επίδειξη συνθετικής μεταμόρφωσης.

Ένας πολυπρισματικός δίσκος σε απόλυτο εναρμονισμό με τις συχνότητες της εναλλακτικής σκηνής της νέας δεκαετίας.

Οι Turtles στον Πλανήτη Άφτερλωβ και η Madonna με τα Παδιά του Glam συναντώνται στις 9 κινηματογραφικές συνθέσεις της Melentini.

Το μετέωρο βήμα των Trio Tekke.

H πιο προσβάσιμη, διασκεδαστική και feelgood συλλογή τραγουδιών που έχουν γράψει οι Chicano Batman μέχρι σήμερα.

Μπορεί να αποκαλεί τον ήχο του deep reggaeton, όμως στο δεύτερο δίσκο του νεοϋορκέζου παραγωγού έχουμε ένα εκλεκτικό μείγμα εξωτικού ρυθμού, ambient και ήπιων house and techno beats.

Στη νέα τους κυκλοφορία, το μουσικό brand των Red Axes αναδεικνύεται πιο σίγουρο και προσιτό από ποτέ.

Ένας δίσκος που πατάει με το ένα πόδι στην ξέπνοη μελαγχολία του Nick Drake και του Elliott Smith και με το άλλο στην αφαιρετικότητα της σχολής του Brian Eno.