Οι δύο βρετανοί μουσικοί ενώνουν τις δυνάμεις τους και παντρεύουν τον οριοθετημένο πειραματισμό με το pop ένστικτο.

Ένας δίσκος γεμάτος προσωπικές ιστορίες του Lanegan, που μας αφηγείται χωρίς κανένα βάρος.

Στο ντεμπούτο τους, οι Katrame έφτιαξαν τον μέσο DIY δίσκο της γενιάς τους, για τα παιδιά που αγαπούν τις dark σκηνές της πόλης.

Ο folk τροβαδούρος καταθέτει άλλον ένα δίσκο με μίνι ανατομίες φανταστικών χαρακτήρων.

Ένας δίσκος-προσωπικό ησυχαστήριο και μια από τις κορυφαίες δουλειές της καριέρας της Jarboe.

Ψυχεδέλεια, progressive, jazz και αυτοσχεδιασμοί σε μία αξιοπρεπή, πολυδιάστατη, καλειδοσκοπική βόλτα χωρίς γκρίζα σημεία.

Μετά από πάνω από δέκα χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας, οι Φινλανδοί διατηρούν το μείγμα του black metal κοντά στην προοδευτική χροιά της μουσικής.

Λίγα synths. Λίγη νοσταλγία για τα indie κεκτημένα. Ένα κερδισμένο στοίχημα ή «μια κακή μέρα στο γραφείο» για τον Will Toledo;

Η κυρία τραγουδάει τα blues. Και την country. Και το ροκ.

Ένας δίσκος που χρειαζόταν η εγχώρια electronica.

O Yves Tumor έφτιαξε τον πιο φιλόδοξο, έντονο και ταυτόχρονα, αφόρητα cool δίσκο του ως σήμερα.

Στη δεύτερη δουλειά του, ο μουσικός γράφει τραγούδια με σοβαρό ανάστημα, μακριά από τυπικούς νεοπαραδοσιακούς μουσάτους. 

Ένας indie folk δίσκος που ξέρει ακριβώς πως να τιμήσει τα μεγάλα και γνήσια κεφάλαια της αμερικανικής μουσικής.

Με έναν απροσδιόριστο τρόπο τα τραγούδια αυτά μας συνδέουν με τον Άσιμο, τον Σαββόπουλο, τον Τζιμάκο, τον Σιδηρόπουλο, το ελληνοποιημένο "γκαραζοροκεντρόλ", τις μπουάτ της Πλάκας.

Στο ντεμπούτο τους, οι Μινέρβα αποδεικνύουν ότι έχουν κάτι παραπάνω να πουν από την μέση εγχώρια σερφογκαραζοπάνκ (sic) μπάντα.

Στο νέο δίσκο του πρότζεκτ του Mat "Kvohst" McNerney, μειώνεται από πρόθεση ο ηλεκτρισμός, αλλά όχι και τα καλά τραγούδια.