View More

The Cardigans: «Πάντοτε προσπαθούμε να προκαλούμε τους εαυτούς μας»

Ήταν τέτοια εποχή περίπου, το 2005, όταν ο Μάνος Μπούρας συνομιλούσε με τον Lasse Johansson για την ώριμη -τότε- επιστροφή των Cardigans με το Super Extra Gravity. 

Μάνος Μπούρας
Μάνος Μπούρας

Εδώ και κάμποσα χρόνια, οι αγαπημένοι Σουηδοί έχουν περάσει σε ένα άλλο επίπεδο, από εκείνο που τους ήθελε συχνούς επισκέπτες των charts σ’ αυτό της μπάντας που ηχογραφεί δίσκους που χαρακτηρίζονται από συνθετική ωριμότητα, χωρίς αυτό το τελευταίο να σημαίνει και έκπτωση του εμπορικού χαρακτήρα της μουσικής τους. Mιλάμε με τον Lasse Johansson για περαιτέρω εξηγήσεις γύρω από τη νέα τους δουλειά “Super Extra Gravity”


- Δεν ξοδέψατε πολύ χρόνο για να ηχογραφήσετε αυτό σας το άλμπουμ απ’ ότι ξέρω, σωστά;
- Ναι, αποφασίσαμε να κάνουμε όσο μπορούμε πιο γρήγορα αυτό μας το δίσκο.

- Εκτός από το ότι υπήρχαν αντικειμενικές δυσκολίες (τρία μέλη του συγκροτήματος έκαναν παιδιά, οπότε ήθελαν περισσότερο χρόνο για τους εαυτούς τους και την οικογένειά τους), μήπως ήταν και μία συνειδητή επιλογή που να είχε να κάνει με το πώς θα διαμορφωθεί τελικά και το ίδιο το άλμπουμ;
- Σίγουρα. Εκτός του ότι αυτή τη φορά δεν θέλαμε να ξοδέψουμε μήνες μέσα στο στούντιο προσπαθώντας να πετύχουμε έναν συγκεκριμένο ήχο, επειδή κάποιοι από εμάς έπρεπε να είναι στο σπίτι τους, πιστεύω ότι τελικά μας έκανε καλό αφού πετύχαμε να αποτυπώσουμε έναν πιο αυθεντικό και αυθόρμητο ήχο δουλεύοντας πιο γρήγορα.

 

- Ο Peter γράφει όλα τα τραγούδια απ’ ότι αναφέρεται στο cd σας, οπότε κατόπιν ολοκληρώνει το γκρουπ τη μουσική και τελευταία η Nina γράφει τους στίχους και τους τραγουδάει; Με ποιον τρόπο δουλεύετε;
- Περίπου έτσι. Συμμετέχουμε όλοι στη διαδικασία σε όλα τα στάδια.

- Υπάρχουν περιπτώσεις που να κάνετε ένσταση σε κάποιους από τους στίχους που γράφει η Nina; Να της πείτε ότι δεν σας φαίνεται καλός κάποιος συγκεκριμένος κτλ;
- Όχι αυτή τη φορά. Έχει συμβεί αυτό που λες στο παρελθόν, μα στο νέο μας άλμπουμ με κάποιο μαγικό τρόπο ήταν σαν να μιλούσε εκ μέρους όλων μας!

- Θα έλεγες λοιπόν ότι αυτός είναι ο πιο ικανοποιητικός δίσκος που έχετε ηχογραφήσει;
- Φυσικά! Όπως πάντα! (γέλια). Η τελευταία φορά που είχαμε νοιώσει τόση αυτοπεποίθηση ήταν με το “Gran Turismo”, στο “Long Gone Before Daylight” κάναμε ορισμένα πράγματα που δεν είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε στους προηγούμενούς μας δίσκους και τώρα επανερχόμαστε με έναν πιο επιθετικό ήχο, που ταυτόχρονα πηγαίνει τη μουσική μας ένα βήμα πιο μπροστά.

- Το Δελτίο Τύπου του “Super Extra Gravity” αναφέρει: «με το “Long Gone Before Daylight” έκαναν τον αγέραστο, ώριμο, οργανικό τους δίσκο». Πιστεύεις ότι υπήρχε μια άτυπη πίεση μετά απ’ αυτό το άλμπουμ να ξεπεράσετε τους εαυτούς σας;
- Πάντοτε προσπαθούμε να προκαλούμε τους εαυτούς μας. Κι αυτό θεωρώ ότι φαίνεται από το γεγονός ότι οι δίσκοι μας είναι αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους. Επίσης ποτέ δεν θεωρήσαμε δεδομένη τη θέση που είχαμε σε κάποια χρονική περίοδο και να ακολουθήσαμε ένα συγκεκριμένο δρόμο μουσικά, πάντοτε κάναμε ότι ήταν δυνατό για να προχωρήσουμε παρακάτω.

- Με το προηγούμενό σας δίσκο κινηθήκατε σε περισσότερο αμερικάνικους ηχητικούς δρόμους και νομίζω ότι το ίδιο πάνω – κάτω κάνετε και στη νέα σας δουλειά. Συμφωνείς μ’ αυτό;
- Ναι, αυτό πιστεύω κι εγώ. Είναι ένας ήχος μας αρέσει αυτή την περίοδο, έχω την εντύπωση ότι είχαμε εξαντλήσει την αγάπη μας για έναν πιο Ευρωπαϊκό ήχο με τους προηγούμενους μας δίσκους.

 

- Γιατί χρησιμοποιήσατε τον παλιό σας παραγωγό Tore Johansson;
- Είχαμε δουλέψει μαζί του και στο “Long Gone Before Daylight” αλλά είχαμε διαφωνήσει σχετικά με την κατεύθυνση που θα ακολουθούσε ο δίσκος. Αυτή τη φορά ξεκινήσαμε ξανά μαζί του από το στάδιο του demo και καταφέραμε να βρούμε τον ήχο που θέλαμε χωρίς διαφωνίες. Ποτέ δεν πικραθήκαμε ο ένας με τον άλλο, είμαστε χρόνια φίλοι με τον και γνωριζόμαστε πολύ καλά, απλά κάποια στιγμή δεν μπορέσαμε να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας μαζί του.

- Είσαστε περισσότερο επιτυχημένοι στην Αμερική ή κάνω λάθος;
- Ήμασταν σε κάποια δεδομένη στιγμή, κι αυτό λόγω ενός τραγουδιού, του “Sick And Tired”. Από εκεί και πέρα, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να πιάσει ξανά εκεί. Και μιας και με ρωτάς, όχι δεν σκεφτόμαστε ποιο να είναι το επόμενό μας σινγκλ και αν θα έχει κάποια τύχη εκεί.

 

- Θυμάστε τη φορά που παίξατε στην Αθήνα;
- Ναι βέβαια, ήταν σ’ ένα ανοιχτό θέατρο.

- Γήπεδο ποδοσφαίρου ήταν, νωρίς το απόγευμα πριν τους Simply Red. Σας είχα δει και έφυγα, λόγω τεχνικού προβλήματος.
- Θυμάμαι ότι πράγματι έκανε πολύ ζέστη! Είχα πάντως την τύχη να κάνω και μια μικρή κρουαζιέρα στα νησιά και είχα περάσει υπέροχα! Θα ήθελα πολύ να το ξανακάνω!

avopolis_google_news

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

 Με αφορμή όσα συμβαίνουν στην Γερμανία με τον Roger Waters, ένα οδοιπορικό σε πρόσφατα γεγονότα

Λίγο πριν το Avopolis βρεθεί στη Βαρκελώνη και το Parc del Forum, ανατρέχουμε στην ιστορία ενός

FEATURED TODAY

Στο τέλος κάθε μήνα, ο Δημήτρης Λιλής παρουσιάζει δέκα αξιόλογες κυκλοφορίες από την εγχώρια εναλλακτική ανεξάρτητη παραγωγή.

Τέσσερις άνθρωποι στη σκηνή έδιδαν ο καθένας το δικό του performance κι όλοι μαζί, με κάποιο μαγικό τρόπο, έμοιαζαν εντελώς ασύνδετοι και ταυτόχρονα σε απόλυτη συνοχή.

Λίγο πριν την εμφάνισή του στο Arch Club-Live Stage, o Serafim Tsotsonis  ξεχωρίζει κομμάτια από όλη την καριέρα του, προσπαθεί να διαλέξει ανάμεσα στην ανάγκη απομόνωσης και την επιβολή εξωστρέφειας και μιλά για τη σχέση του και τη συνεργασία του με την αδερφή του Αγγελική.

Top