Στη νέα τους δουλειά, οι Θεσσαλονικείς ρισκάρουν και πάλι και μας ξανασυστήνονται.

Στην τρίτη τους δουλειά, οι αδερφές από το Λος Άντζελες τραγουδάνε τη δικιά τους, ποπ Αμερική.

Η Maria-Christina Harper συναντά τον Γιάγκο Χαιρέτη και μαζί η άρπα το λαούτο  και η Κρήτη τη Βρετανία.

Post black και death metal, μελωδίες και αποσυμπιεσμένη δυναμική, μια σημαντική υπόθεση του σύγχρονου metal, χωρίς μεγάλα ρίσκα.

Στο νέο δίσκο του πρότζεκτ του Mat "Kvohst" McNerney, μειώνεται από πρόθεση ο ηλεκτρισμός, αλλά όχι και τα καλά τραγούδια.

Viva la España, viva la pop.

Με τον δεύτερο δίσκο τους, οι Huntsmen μας υπενθυμίζουν ότι το metal κάνει σοβαρό παιχνίδι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και οι ίδιοι κερδίζουν θριαμβευτικά τον αγώνα.

Εκεί που νομίζαμε ότι οι I Break Horses είχαν ξοφλήσει, η Maria Lindén ξαναείδε τις αγαπημένες της ταινίες χωρίς ήχο, για να γράψει τα δικά της μουσικά ασπρόμαυρα καρέ.

Μετά από οκτώ χρόνια, η μπάντα επιστρέφει με ένα λεπτό σαρκασμό διαρκείας που ισορροπεί μεταξύ όλων των dark ιδιωμάτων.

Στην τρίτη τους δουλειά, οι Idles μπορούν να κάνουν (σχεδόν) οτιδήποτε πέρα από το να μας εκπλήξουν.

Η «τρελή» υπερβολή που πρεσβεύει ο κατά κόσμον Gautier Serre, είναι ακριβώς αυτή για την οποία αξίζει να μιλάμε για το πρότζεκτ Igorrr.

Ο δεύτερος σόλο δίσκος του frontman των Manic Street Preachers περιτριγυρίζει την ποίηση κι όμως, δεν έχει τίποτα ποιητικό.

Ένας δίσκος-προσωπικό ησυχαστήριο και μια από τις κορυφαίες δουλειές της καριέρας της Jarboe.

Πώς ακούγεται ο πιο παιχνιδιάρης, άτακτος και πνευματώδης Jarvis Cocker από την εποχή των Pulp;

Στην μεταθανάτια κυκλοφορία του μουσικού, ακούμε συνθέσεις ατροφικές, που μυρίζουν θάνατο αλλά βρίσκουν την ομορφιά τους στις στιγμές σιωπής.

Η pop ξαναβρήκε το λαμπερό της εαυτό, μπαίνοντας στα πιο ένδοξα ρούχα της.

Bigger love, αλλά όχι και...bigger album.

Μουσική που καταφέρνει να συλλάβει το μοτίβο της ακινησίας και να το μετατρέψει στις διεσταλμένες νότες μια αργής ambient κίνησης.

Ένας δίσκος γεμάτος διακριτικούς υπαινιγμούς, αυτοσχεδιασμούς, και στοιχεία από την jazz και την ελληνική παράδοση.

Στη δεύτερη δουλειά του, ο μουσικός δομεί έναν ήχο που ξεγλιστράει σε μια αέναη κίνηση γύρω από συγχωνευμένους μουσικούς χρόνους.