Το κεφάλαιο της ιαπωνικής psych μπάντας  Kikagaku Moyo κλείνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο με ένα ψυχεδελικό ταξίδι που ανακεφαλαιώνει αλλά και καταφέρνει να ανοίγει νέους δρόμους, ακόμα και την τελευταία στιγμή. 

 Ο "κρυφός θρύλος" της ηλεκτρονικής μουσικής, Jamal Moss, επιστρέφει με την πιο μεστή αλλά και πιο ανατρεπτική εκδοχή του ήχου του. 

Ένας δίσκος κάπου μεταξύ PJ Harvey και Portishead, μια μουσική συνταγή που έχουμε ξανακούσει αλλά εξακολουθεί να ενθουσιάζει. 

O Kevin Morby δεν πρωτοτυπεί αλλά καταφέρνει να γοητεύσει.

Το νέο άλμπουμ του Kendrick Lamar υστερεί ελαφρώς σε σχέση με τον πρότερο κατάλογό του, ωστόσο διατηρεί το υψηλό προφίλ του αλώβητο.

Ένα multi culti ντεμπούτο με πλούσιο ethnic μενού που καταναλώνεται μονορούφι με παγωμένες μπίρες, στην αυλή, με φίλους. 

Το ντεμπούτο album των Wet Leg είναι αντάξιο των προσδοκιών και ανυπομονούμε για τη συνέχεια. 

Φρέσκος χορευτικός ήχος για ώριμους ακροατές.

Microsampling, αλγοριθμικά beats και αφρικανική μουσική παράδοση σε μια ασύμμετρη και ωμή εκδοχή της χορευτικής μουσικής από τον αρχιτέκτονα κι ερευνητή του ήχου Mhamad Safa.

Μια ακόμη κατάθεση ψυχής από την Σκωτσέζα τραγουδοποιό, ένα ιαματικό album που φιλοδοξεί να ξορκίσει την κακοποίηση. 

Το πνευματικό ταξίδι του Jeff Mills συνεχίζεται με μια απολαυστική κυκλοφορία και ένα από τα πιο χρήσιμα   "εργαλεία" στα χέρια των eclectic djs της φετινής σεζόν. 

Οι Ιρλανδοί συνθέτουν ένα αφήγημα ξεριζωμού στον πιο εμπορικό δίσκο τους μέχρι σήμερα και (αυτό)ανακηρύσσονται η μεγαλύτερη ροκ μπάντα στον πλανήτη αυτή τη στιγμή.

Ένας χορός αντιφάσεων, εκπλήξεων και ανατροπών σε ένα από εκείνα τα albums που γεφυρώνουν την εμπορική ποπ με την  προσβασιμότητα και την ουσία. 

Μια δισκογραφική επιστροφή με αστερίσκο ως προς την αντοχή του ήχου της μπάντας σε ένα τέντωμα στον χρόνο. 

Ένα καθόλου συνηθισμένο άλμπουμ, από όπου και να το πιάσεις. 

O Father John Misty επιστρέφει με νέο άλμπουμ και ο Βαγγέλης Κυριακάκης διερωτάται πόση retro lounge μουσική μπορεί να «καταναλώσει».