Το 2020 ξεκίνησε εκπληκτικά ως μουσική χρονιά (τα έχουμε γράψει ξανά και ξανά εδώ στο Avopolis), αλλά λίγο μετά τα μισά έκανε «κοιλιά». Ωστόσο, παρότι συγκριτικά φτωχό, το τρίτο τρίμηνο (Ιούλιος-Σεπτέμβριος) είχε τις στιγμές του.

Σήμερα το Listomania παρουσιάζει τους 10 δίσκους (ιεραρχημένους φυσικά) που ξεχώρισε μέσα στους τρεις τελευταίους μήνες και που αναμένει να βρουν μια θέση στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς, οι οποίες θα αρχίσουν να δημοσιεύονται περίπου σε ενάμιση μήνα από σήμερα.

 

10. Nubya Garcia – SOURCE

Μια από τις αξιοπρόσεκτες φετινές jazz κυκλοφορίες. Ποντάρει σε δοκιμασμένες συνταγές, αλλά τις εκτελεί σωστά.

 

9. JARV IS… - Beyond the Pale

Το πρόσφατο project του Jarvis Cocker δεν ηχεί ούτε φρέσκο, αλλά ούτε και δεινοσαυρικό -και σίγουρα όχι βαρετό.

 

8. Sufjan Stevens – The Ascension

Δίσκος πολύ «λίγος» για τα κυβικά του δημιουργού του, που όμως αποτελεί ενδιαφέρουσα ηχητική πρόταση.

 

7. Bill Callahan – Gold Record

Η americana του Bill Callahan, όσο (προβλέψιμα) καλή ήταν πάντα.

 

6. Fontaines D.C. – A Hero’s Death

Η φόρα των Ιρλανδών έχει κάπως μετριαστεί σε σχέση με πέρσι, αλλά ο δεύτερος αυτός δίσκος κρατάει το hype ζωντανό.

 

5. Protomartyr – Ultimate Success Today

Αν η μπάντα συγκέντρωνε τα 2-3 καλύτερα κομμάτια από κάθε δίσκο του καταλόγου της (συμπεριλαμβανομένου και αυτού), θα μιλούσαμε για ένα post-punk αριστούργημα.

 

4. Kelly Lee Owens – Inner Song

 

Η electronica συναντά την synthpop και την techno στο δεύτερο άλμπουμ της ουαλής παραγωγού και όλα φωνάζουν ότι έχουμε πολλά να περιμένουμε από αυτήν.

 

3. Fleet Foxes – Shore

Οι Fleet Foxes πιο λιτοί, ευθύβολοι και προσιτοί από ποτέ. Δεν πιάνουν ούτε κατά διάνοια τις μελωδικές τους κορυφές, αλλά παραμένουν σε φόρμα.

 

2. Doves – The Universal Want

Η μια σύνθεση καλύτερη από την άλλη. Εντυπωσιακή επιστροφή για την alt rock μπάντα μετά από 11 χρόνια απουσίας.

 

1. Taylor Swift – Folklore

Η άβολη στιγμή που η Taylor Swift γράφει ένα σωρό pop καλούδια, ο Aaron Dessner τους δίνει indie και folk αποχρώσεις και το αποτέλεσμα ντροπιάζει την πλειονότητα των «καθαρόαιμων» indie τραγουδοποιών των τελευταίων χρόνων.