Το γεγονός ότι η εγχώρια ανεξάρτητη εναλλακτική σκηνή σφύζει από ζωή δεν φαίνεται τόσο από την (καθ’ όλα εξαιρετική) δουλειά των ήδη καθιερωμένων labels που εφορεύουν με περίσσιο (καλόβουλο) ψυχαναγκασμό το εσαεί δυναμικό roster τους, όσο από το ότι κατευθείαν από το υπόγειο, σαν outsiders με κεκτημένη ταχύτητα, αναδύονται σχήματα που τραβάνε την προσοχή σου με έναν γοητευτικά DIY τρόπο και, κυρίως, με μουσικές που πραγματικά αξίζουν.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η σχετικά νεοσύστατη μπάντα με το όνομα Glances of Bordeaux, που αποτελείται από τον Χρήστο Πουτουλίδη (φωνή, κιθάρα), Ηλία Μελικίτζε (μπάσο), Vata Dinal (πλήκτρα) και Δημήτρη Μάστορη-Κουρμπάνη (ντραμς). Το 2022 φαίνεται να είναι η χρονιά τους μιας και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κατάφεραν να οργανώσουν τον ήχο, τη συνοχή, τη χημεία αλλά και την επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο σε ένα πακέτο που φαίνεται ότι έχει να προσφέρει κάμποσα ακόμα. Μια μικρή κορύφωση αυτής της προσπάθειας θα επέλθει σύντομα στο παρθενικό τους live στις 19/11 στο Communitism, μαζί με τους Half-Twin Brother και Nathan & The Indigos.
Μιλώντας μαζί με τον Χρήστο, ήθελα αρχικά να αποφευχθεί η βαθύτατα γραφική ερώτηση αναφορικά με την προέλευση του ονόματος, κάτι που κατέστη κατά τα φαινόμενα αδύνατο: «Ψάχνοντας με τον Vata και τον Ηλία ένα όνομα, κολλήσαμε με το θέμα των χρωμάτων. Μας άρεσε σε όλους το μπορντό σαν χρώμα, το "βλέμμα μπορντό" το σκέφτομαι σαν ένα βλέμμα-κρυφή ματιά που ρίχνεις στιγμιαία σε κάτι που βρίσκεται κοντά σου αλλά όχι σε απόσταση επαφής – ταυτόχρονα είναι ένα "τυχαίο" όνομα που προσέδιδε μια αίσθηση ερωτισμού όταν το ακούγαμε.».
Εν συνεχεία, η περιγραφή του ήχου τους, η διαδικασία με την οποία στήθηκε το εντυπωσιακό κλιπ για το “Polyglamorous” αλλά και η τελική συμπλήρωση του line-up: «Το art pop σαν "ταμπέλα" δίνει συνοπτικά μια αρκετά καλή προσέγγιση στον ήχο μας, σκεπτόμενοι παράλληλα μπάντες όπως οι MGMT και οι Tame Impala που μπορούν να τοποθετηθούν σε αυτόν τον ορισμό. Βέβαια υπάρχουν πάντα κατά νου σχήματα όπως οι Sonic Youth, οι Slowdive και οι Smiths που σαφέστατα αποτελούν διαχρονικές εμπνεύσεις. Από τη μία δηλαδή το αιθέριο dream pop, από την άλλη ένα πιο προσγειωμένο, fuzzy, κιθαριστικό στοιχείο.»
Το σημαντικότερο φετινό γεγονός είναι πως καταφέραμε να ξεπεράσουμε την κατάρα του να μην μπορείς να βρεις ντράμερ. Πέρα από τη πλάκα, η ένταξη του Δημήτρη μας έκανε να νιώσουμε πως είμαστε ένα πραγματικά ενεργό σχήμα. Όποιος ακούσει τα τύμπανα στο "Polyglamorous" και στο "Landmines" σε σύγκριση με το "My Body Your Slave" και το "See You Later" πιστεύω θα καταλάβει τι εννοώ. Είναι εξαιρετικός μουσικός και έχει πολλές κοινές επιρροές με μας. Προσωπικά, ένιωσα την μουσική χημεία από την πρώτη στιγμή που παίξαμε μαζί. Χαίρομαι να τον λέω φίλο μου. Μιλώντας για φίλους, είμαστε τυχεροί που έχουμε τόσο ταλαντούχους φίλους όπως η Suki η οποία μας πρότεινε να γυρίσουμε το video για το "Polyglamorous". Η πιθανότητα του να κάναμε κλιπ για κάποιο κομμάτι μας ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας (για διάφορους, κυρίως πρακτικούς, λόγους) και δεν θα είχε συμβεί αν εκείνη δεν πίστευε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι όμορφο μαζί. Όλη αυτή η διαδικασία μας πρόσφερε και την άνεση να «παίξουμε με την εικόνα μας. Πολύ απελευθερωτικό.
Το κλιπ του “Polyglamorous” ήταν μια ιδέα δική μου και της Suki που έκανε τη σκηνοθεσία. Θέλαμε κάπως να φανεί ειρωνικό αλλά όχι απαραίτητα απροκάλυπτα. Οι μάσκες που φοράνε οι παρευρισκόμενοι αποτελούν τον απρόσωπο «όχλο» που ασπάζεται άνευ δεύτερης σκέψεως το τι προστάζει το «είδωλο», εν προκειμένω η μπάντα.
Ενώ κάθε μέλος της μπάντας έχει τη δική του, ξεχωριστή συνεισφορά στο τελικό αποτέλεσμα, ο Χρήστος είναι αυτός που φέρνει μια ιδέα σε σκελετική ακόμα μορφή, δίνοντας χώρο στους υπόλοιπους αλλά και στον εαυτό του να αναπτύξουν πάνω σε αυτή. Έρχεται όμως πρώτα η μουσική και μετά ο στίχος συνήθως ή μήπως το αντίστροφο; «Κάποιες φορές ξεκινάω με μια μουσική ιδέα που ζητάει στίχους και κάποιες φορές γράφω στίχους που ζητάνε μουσική. Όσο περισσότερο γράφω, τόσο περισσότερο πιστεύω σε αυτό που είχε πει ο David Lynch σχετικά με τη δημιουργική διαδικασία: Η συνολική ιδέα υπάρχει εξαρχής. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μείνεις πιστός σε αυτή όσο εκείνη εμφανίζεται σταδιακά».
Υπάρχει επίσης κάποια ταινία για την οποία θα συνθέτανε εκ νέου το score, αν τους δινόταν η ευκαιρία; «Chungking Express για να γράφαμε dream pop κομμάτια. In The Mood For Love για τη πρόκληση του να γράφαμε μουσική για period piece. Wong Kar-wai nonetheless».
Τέλος, πώς οριοθετείται το (άμεσο) μέλλον για τους Glances of Bordeaux; «Για αρχή, να αναφέρουμε πως πριν λίγες μέρες γίναμε μέλος της Make Me Happy Records! Είναι μια δισκογραφική που υποστηρίζει πραγματικά την εγχώρια αγγλόφωνη σκηνή και έχουμε νιώσει ευπρόσδεκτοι από όλες τις απόψεις. Είμαστε στο ίδιο label με τους Youth Valley και τους Sugar For The Pill, πάμε λίγο! Όσον αφορά πλάνα για δίσκο, το μόνο σίγουρο που μπορούμε να μοιραστούμε είναι πως πριν λίγες μέρες ολοκληρώσαμε την διαδικασία σύνθεσης καινούργιου υλικού και μετά το live θα ξεκινήσουμε το pre-production.
Στο live του Communitism στις 19/11 θα μοιραστούμε τη σκηνή με τους Half-Twin Brother και Nathan & The Indigos. Θα θέλαμε να τους ευχαριστήσουμε που μας προσκάλεσαν να παίξουμε μαζί τους. Τους τελευταίους μήνες νιώθουμε έτοιμοι για να παίξουμε και ανυπομονούμε πολύ να μοιραστούμε αυτή την εμπειρία με όλους όσους έρθουν. Το set μας θα έχει αρκετά κομμάτια που δεν έχουμε κυκλοφορήσει και πολύ πιθανόν να καταλήξουν στο μελλοντικό LP. Το Σάββατο θα είναι μια αξέχαστη βραδιά».
https://www.facebook.com/glancesofbordeaux/
https://glancesofbordeaux.bandcamp.com/
https://soundcloud.com/glances-of-bordeaux
https://www.instagram.com/glancesofbordeaux/
https://www.tiktok.com/@glancesofbordeaux
